Δανία: Μαζικές διαδηλώσεις των νοσηλευτών σε πολλές πόλεις

Για ένατη βδομάδα συνεχίζεται η απεργία των νοσηλευτών στη Δανία η οποία ξεκίνησε στις 19 Ιουνίου με βασικά αιτήματα άμεσες προσλήψεις προσωπικού, αυξήσεις στους μισθούς και να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση της Υγείας.

Μαζικές διαδηλώσεις γίνονται από τον Ιούνη σε διάφορες πόλεις της χώρας, ενώ οι νοσηλευτές δέχονται τη μεγάλη συμπαράσταση του λαού της χώρας, παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ και του κρατικού μηχανισμού να συκοφαντήσουν τον αγώνα των μέχρι πρότινος ...«ηρώων της πανδημίας». Ανάμεσα σε άλλα, όπως καταγγέλθηκε και στις διαδηλώσεις, προβάλλουν ψευδή στοιχεία για το ύψος των μισθών και τις συνθήκες εργασίας των νοσηλευτών. Κι όλα αυτά εν μέσω πανδημίας, κατά τη διάρκεια της οποίας οι νοσηλευτές δούλευαν 12ωρα και 15ωρα, επειδή δεν έχουν γίνει οι αναγκαίες προσλήψεις εδώ και χρόνια και οι ελλείψεις προσωπικού απειλούν ανθρώπινες ζωές.

Με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία της Δανίας, έρχονται καθημερινά στην επιφάνεια τα «αδιέξοδα» του λεγόμενου «δανέζικου μοντέλου» και οι συνέπειες των αντιλαϊκών νόμων που έχουν ψηφιστεί στο παρελθόν από συντηρητικές -σοσιαλδημοκρατικές και νεοφιλελεύθερες- κυβερνήσεις με τη στήριξη του σοσιαλδημοκρατικού εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως το ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι απαγορεύεται να έχουν αυξήσεις που υπερβαίνουν αυτές του ιδιωτικού τομέα!

Επιπλέον, στον δημόσιο τομέα υπολογίζονται συλλογικά τα μισθολογικά έξοδα, επομένως αν ένας κλάδος πάρει αύξηση, αυτό θα σημαίνει ότι τα χρήματα θα πρέπει να «κοπούν» από άλλους κλάδους, προκειμένου να μην αυξηθούν οι κρατικές δαπάνες!! Αυτό δημιουργεί αντιθέσεις και αντιπαλότητες  - κοινωνικό αυτοματισμό - μεταξύ των εργαζομένων.

Τέλος, σε μια χώρα που προβάλλεται ως πρότυπο ισότιμης αντιμετώπισης ανδρών και γυναικών, η μισθολογική διαφορά ανέρχεται στο 12,9%. Εξάλλου στα αιτήματα των νοσηλευτών εν έτει 2021 στη Δανία - είναι ίσος μισθός για γυναίκες και άνδρες! Απαιτούν δηλαδή την κατάργηση ενός αναχρονιστικού νόμου, του 1969, για τους μισθούς των υπαλλήλων στο Δημόσιο, που ξεχωρίζει τα «γυναικοκρατούμενα» επαγγέλματα (νοσοκόμες, παιδαγωγοί κ.ά.) και προβλέπει χαμηλότερη αμοιβή. Ως αποτέλεσμα, σήμερα οι νοσηλευτές αμείβονται με 14,7% λιγότερο από τον μέσο όρο.